مدح و مناجات با امام رضا علیه‌السلام
شکر صد بار خـدا را که سعادت دارم فـرصت آمــدن و عــرض ارادت دارم بـاز در کـسـوّت یک عـبـد گــدا آمده ام من از این جامه به تن خلعت شهرت دارم دست من نیست اگر بی سر و پا آمده ام دست من نیست اگر شوق زیارت دارم قــصّۀ پـنـجــره فـولاد و مـرا می دانـی من به بوسیـدن این پـنجـره عادت دارم در این میـکـده خـیمه زده ام شاهد باش دسـت امــیــد بـه دامــان اجــابـت دارم این دل مردۀ من زندگی اش دست شماست من خودم خوب به این نکته عنایت دارم معجزه از تو عجیب است مگر؛ من حتّی به گـدایـان تـو هـم چـشـم کـرامت دارم حاجتم را ندهی پیش خودم خواهم گفت او مرا خـواسته پیداست که قیمت دارم " داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم " این سلامی است که تا صبح قیامت دارم پـدرم گـفت تـو هـم خـادم این آقـا بـاش خادمی کردم و عمریست که عزّت دارم خوشتر از طعم عسل طعم دعای سحر است با همین زمـزمه ها راه به رحـمت دارم شرط آن سلسـلۀ زرد تو را یادم هست هر چه دارم من از آن شرط ولایت دارم |